Vanmorgen heel vroeg opgestaan om te kijken wat voor weer het is.
In alle vroegte liep ik buiten langs onze kruidenbakken die nu hun winterslaap houden. Het is winter maar absoluut niet koud. Het is heerlijk buiten, heel erg donker en adembenemend stil.
Kerstmis heeft toch altijd iets magisch. Het is een periode van rust in de toch wel heel erg tumultuoze tijd van vandaag de dag.
Herinneringen
Ik ontkom niet aan herinneringen. Vroeger vond ik herinneringen iets voor oude mensen. Inmiddels ben ik nu zelf 55 jaar en heb ik al aardig wat herinneringen in mijn rugtas zitten. Ik koester de mooie herinneringen die zitten ook bovenin de tas, de minder mooie zitten in het zijvakje waar ik bijna nooit in kijk. Wat dit jaar het meeste indruk op me gemaakt heeft is mijn reis naar India samen met Mohana.
India
India heeft mijn leven voor altijd veranderd. Niet alleen heb ik daar mijn grote lief ontmoet en ben daarmee getrouwd, ook heb ik daar de ayurveda leren kennen op een manier zoals alleen India dat kan laten zien. Ik ontmoette mijn oude wijze leraar weer. De tijd stond even stil, zijn guitige joviale blik, zijn enorme mensenkennis, zijn eenvoudige kleding en zijn fabelachtige kennis van de plantenwereld. Wat heb ik veel van deze man geleerd en wat hou ik van zijn manier van leven. Hij was in zijn ‘opslag’ te vinden vlak bij het ayurveda winkeltje in Kaidamukku. Zovaak heb ik hier de kruiden gekocht voor Mohana toen wij nog in India woonde.
Portret
De eigenaar – ik noemde hem altijd Vaidya – is inmiddels overleden. Het grote portret aan de wand is nog van mij, vertelde de zoon die inmiddels de zaak overgenomen heeft. Dat is waar ook, ik was het helemaal vergeten. Ook nu weer heb ik een foto gemaakt. De zoon als eigenaar voor het portret van zijn vader. De zaken gaan door en zo te zien gaan de zaken goed. De ‘opslag’ zit flink vol en ziet er nog net zo chaotisch uit als toen ik net in India kwam. Sommige dingen zijn inderdaad enorm veranderd hier, maar sommige dingen zoals mijn bezoek aan mijn oude leraar en zijn omgeving helemaal niet.
Geen kwaliteitskenmerk
De kruidenwinkel en de opslag zouden in Nederland geen enkel GMP (good manifacturing practice) halen. Toch is het altijd zo gedaan en altijd zo gegaan in India. Hier klopt het hart van ‘rural’ India. Dit is de kern waar het om gaat. De natuur als medicijn. De kennis die deze mensen hebben is in geen enkele digitale database te vinden. Het is de kennis van vader op zoon en van moeder op dochter. Het is de kennis van ‘intunen’ op het kosmisch weten. Zo heb ik dat ervaren met onze vele gesprekken over ayurveda en de behandelingen van honderden soorten aandoeningen waaronder vele ‘moderne’ ziekten. Het is allemaal behandelbaar vanuit het ayurvedisch denken en voor iedere ziekte is een medicijn.
Geloof in jezelf
Het grootste medicijn echter is het geloof in jezelf en het geloof in de werking van de helende kracht van de natuur. Per slot van rekening zijn wij allemaal een onderdeel van de natuur. Hoe groot of hoe klein we ons ook af en toe voelen.
We zijn een druppel water in de onmetelijke oceaan. We kunnen denken dat we de oceaan zijn of we kunnen denken dat we de druppel zijn. Beide is waar, het ene is echter klein denken en het andere is groots denken.
Ik wens alle lezers een jaar toe waarin u groots denkt zodat u kunt putten uit een oceaan van kennis, wijsheden en inzichten.
Cornelis Peters 26 december 2011
