Herinneringen van een Vaidya uit Kerala.

Vanmorgen ontving ik via de email van eJIM (electronisch journal of Indian Medicine)  een artikel over de mijmeringen van een traditionele vaidya uit Kerala. Een prachtig artikel in de vorm van een interview die de kennis en wijsheid van deze man mooi verwoord.

Deze vaidya is 95 jaar oud en vertelt dat hij tegenwoordig nog wel eens wat vergeet maar dat hij alle medische procedures rondom de ayurveda tot in detail weet.

De reden dat hij ayurveda ging studeren was dat hij genezen was van tuberculose door ayurvedische medicijnen. Daarvoor was hij naar reguliere ziekenhuizen gegaan maar daar konden ze hem niet helpen. Wat hem genas was een kruidenpreparaat en strikte leefstijlregels gedurende een maand. De medicatie die hij kreeg bestond uit het sap van Eclipta prostrata (Linn) dat in een ijzeren pan werd gedaan tezamen met de verse (nog warme) melk van de geit. Het is een recept uit de Ashtanga hridayam, een standaardwerk in de Ayurveda. Dit middel behoort tot de groep van rasayana’s en dat betekent in essentie ‘verjonging of weer vitaal maken’. Het was deze ervaring die hem besloot om Ayurveda te gaan studeren.

Het artikel gaat verder over zijn leven in die tijd en over zijn studie ayurveda en telt 28 pagina’s. Een opmerking vond ik heel typerend en daar sluit ik me volledig bij aan. ‘True experience only comes when you are practicing on your own.’ Hoeveel je ook kunt leren uit boeken en hoeveel colleges je ook kunt volgen, de ware kennis komt door er continue mee bezig te zijn en dagelijks te leren van datgene wat zich voordoet.

Dit interview werd afgenomen als een van de activiteiten van het Indo-Japanse onderzoeksproject PADAM (Programma voor het archiveren en documenteren van Ayurvedische geneeskunde), en uitgevoerd door de auteurs (Yamashita, Manohar en Madhu) en ondersteund door JSPS (Japan Maatschappij ter Bevordering van de Wetenschap) en Mishima Kaiun Memorial Stichting, Japan.